این اولین مورد از دو ماه گرفتگی کامل است که امسال از ایالات متحده قابل مشاهده است. برنامه بعدی برای شب ۷ نوامبر برنامه ریزی شده است و به نفع بخش هایی از شمال غربی آمریکای شمالی است که نمایش یکشنبه شب را از دست می دهند.
ماه گرفتگی کامل چیست؟
گرفتگی در همه اشکال زمانی رخ می دهد که یک شی دیگر را مسدود می کند. در مورد ماه گرفتگی کامل، زمین بین خورشید و ماه شفاعت می کند. ممکن است انتظار داشته باشید که مانع از رسیدن نور خورشید به ماه و ناپدید شدن آن شود، اما این اتفاق نمی افتد. در عوض، مقداری نور خورشید در اطراف زمین از جو ما عبور می کند و به سمت ماه پراکنده می شود.
برای اینکه این اتفاق بیفتد، خورشید، زمین و ماه همه باید در یک خط باشند. این فقط در ماه کامل اتفاق می افتد.
از سوی دیگر، خورشید گرفتگی کامل در ماه‌های جدید، زمانی که ماه بین زمین و خورشید می‌لغزد، اتفاق می‌افتد. که نور خورشید را از رسیدن به یک راهروی باریک زمین خاموش می کند و روز را به شب تبدیل می کند. خورشید گرفتگی همچنین امکان ظهور تاج سفید شیری خورشید یا جو را فراهم می کند که معمولاً با نور شعله ور خورشید بیش از حد می درخشد.
خورشید گرفتگی و ماه گرفتگی به صورت جفت به فاصله حدود دو هفته از یکدیگر رخ می دهند. جدیدترین خورشید گرفتگی جزئی، در ۳۰ آوریل، از آمریکای جنوبی قابل مشاهده بود.
ماه‌گرفتگی کامل به‌عنوان یک ماه‌گرفتگی غیرقابل توجه «نیمه‌جمعی» آغاز می‌شود – تاریکی ظریفی که به سختی برای ناظر آموزش‌دیده قابل درک است. در آن زمان است که گسترده ترین و پراکنده ترین قسمت سایه های زمین شروع به جاروب کردن در سطح ماه از پایین سمت چپ به بالا سمت راست می کند.
فاز جزئی کسوف زمانی رخ می دهد که لبه چتر یا تاریک ترین قسمت سایه زمین برای اولین بار با ماه تماس پیدا کند. شما خواهید دید که پرده ای از تاریکی ماه را طی می کند، لبه آن منحنی ملایمی است که شکل زمین را نشان می دهد. منحنی سایه ملایم تر از ماه خواهد بود، زیرا زمین بزرگتر است.
هنگامی که سایه به طور کامل آن را ببلعد، ماه قرمز می شود. دلیلش این است که تنها نوری که به ماه می رسد همان چیزی است که در جو زمین جریان دارد. طول موج‌های کوتاه‌تر/فرکانس‌های بالاتر نور پراکنده می‌شوند و تنها طول موج‌های بلندتر، قرمز رنگ، می‌توانند در طول اتمسفر با زاویه تابش کم نفوذ کنند. این همان فرضی است که طلوع و غروب خورشید را قرمز می کند. بنابراین، شما نور طلوع و غروب خورشید را به طور همزمان به ماه می بینید.
ماکزیمم کسوف زمانی اتفاق می‌افتد که ماه به شدت در سایه زمین فرو رفته و در چیزی جز نور قرمز وهم‌آور غوطه‌ور نیست. رنگ ماه گرفتگی در واقع بسته به میزان آلودگی جو متفاوت است. اخترشناسان رنگ‌های تونال را در مقیاس دانژون ارزیابی می‌کنند، که برای آن صفر مربوط به خورشیدگرفتگی به سختی قابل مشاهده و چهار نشان‌دهنده رنگ مسی-زنگ است. فوران های آتشفشانی و حضور ذرات معلق در هوا باعث کاهش نشاط ماه گرفتگی می شود.
تمام زمان های ارائه شده به وقت شرقی است:
شروع شبه‌گرفتگی: ۹:۳۲:۰۵ بعد از ظهر به وقت شرقی
شروع ماه گرفتگی جزئی: ۱۰:۲۷:۵۲ بعد از ظهر به وقت شرقی
شروع کلیت: ۱۱:۲۹:۰۳ بعد از ظهر به وقت شرقی
حداکثر ماه گرفتگی: ۱۲:۱۱:۲۸ صبح به وقت شرقی
کلیت پایانی: ۱۲:۵۳:۵۵ صبح به وقت شرقی
پایان ماه گرفتگی جزئی: ۱:۵۵:۰۷ صبح به وقت شرقی
خسوف نیمه شبه پایانی: ۲:۵۰:۴۹ صبح به وقت شرقی
توجه داشته باشید: برای برخی در سواحل غربی، ماه طلوع نخواهد کرد تا زمانی که کلیت از قبل در جریان باشد. به عنوان مثال، طلوع ماه در سانفرانسیسکو برای ساعت ۸:۰۶ بعد از ظهر به وقت اقیانوس آرام، فقط ۲۳ دقیقه قبل از شروع کلی برنامه ریزی شده است.
ماه گرفتگی کامل چقدر خاص است؟
ماه گرفتگی تقریباً به اندازه خورشید گرفتگی کامل نیست. ماه گرفتگی را می توان از تمام سمت شب زمین مشاهده کرد، زیرا ماه از هر نقطه قابل مشاهده است. اکثر مکان ها یک یا دو ماه گرفتگی کامل در سال دارند.
از سوی دیگر، خورشید گرفتگی کامل به طور متوسط هر ۳۷۵ سال یک بار از یک مکان مشخص قابل مشاهده است. مسیر کلیت ممکن است یک برش به سختی یک مایل عرض داشته باشد، و این تجربه سورئال است. بعدی که در ایالات متحده دیده می شود، دوشنبه، ۸ آوریل ۲۰۲۴ خواهد بود.
تکه هایی از ابرها به طور متناوب در سراسر ساحل شرقی، غرب بین کوهستانی، سیرا نوادا و شمال غربی اقیانوس آرام پراکنده خواهند شد. مرکز کشور فضای وسیعی از آسمان صاف و مساعد برای مشاهده را خواهد دید.
پیش بینی دقیق تری در روزهای آینده انجام خواهد شد.