پیتزا فیگی بیکن، ریکوتا و آویشن

من دریافت کننده خوش شانس چندین پینت بوده ام انجیر سفید تازه تابستان امسال مشاور اردوگاه دخترم درختی در حیاط خانواده‌اش رشد می‌کند که از شاخه‌ای شروع می‌شود که پدربزرگ‌بزرگ او از ایتالیا به نیویورک آورده است – چقدر جالب است؟

در اوایل دهه 90، زمانی که من یک کارآموز رژیمی بودم که در بوستون زندگی می‌کردم، من و دوست دخترم دلارهایمان را پس‌انداز می‌کردیم تا گاه و بیگاه خودمان را با انجیر، رستوران مجلل تنور پیتزای هیزمی متعلق به تاد انگلیش در خیابان چارلز، درمان کنیم. پیشخدمت ها پیراهنی پوشیدند که روی آن نوشته شده بود “هرگز به یک پیتزای گرد اعتماد نکنیدو ما همیشه نصف آن را می‌گیریم میگو تند با تره فرنگی کاراملیزه و نیمی انجیر، ژامبون و گورگونزولا. من همیشه پیتزا را دوست داشتم، اما آن وعده‌های غذایی چشمانم را به چیزی که واقعاً می‌توان به عنوان یک تاپینگ پیتزا در نظر گرفت باز کرد.

بنابراین، در اینجا نسخه من است پیتزا انجیر – هیچ جایی در سطح عرضه انجیر نیست، اما هنوز هم بسیار خوشمزه است، به خصوص زمانی که دقیقاً بدانید آن انجیر در کجا رشد کرده است.

چاپ

رویه پیتزای مورد علاقه شما چیست؟ منحصر به فرد ترین تاپینگ هایی که خورده اید یا درست کرده اید چیست؟